Rozdział 1

Jestem Alice Beliger. Chodzę do bardzo renomowanego gimnazjum w Londynie.  Oprócz nauki mam wielką pasję, taniec. Kocham to! Taniec wyraża głęboko ukryte uczucia. Oprócz tej pasji moje życie poświęcam moim przyjaciółkom, Caroline i Luiz. Chodzimy do szkoły z internatem. Chyba wystarczy wam tyle informacji o mnie.

Dzisiaj w szkole jak zwykle matma i jakieś równania, angielski, i wypracowanie, na łacinie jakieś bzdety, w-f lepiej nie wspominać, biologia o fu! myślałam ,że nie wytrzymam,i chemia. Chemia to mój ulubiony przedmiot,mało kto jest tego samego zdania co ja. Ooo, dzisiejsza lekcja tańca. Sama myśl o tych zajęciach przyprawia mnie o uśmiech. Było wspaniale. Za tydzień wystawiamy "Romeo i Julię". Gram Julię Cauleti.

Po zajęciach biologi, po których miałam odruch wymiotny, poznałam nowego ucznia naszej szkoły. Będzie w naszej klasie. Jestem jedną z najlepszych uczennic i przewodniczącą samorządu, więc musiałam go oprowadzić. Jest bardzo miły i nazywa się Joshua Hillingstone. Moje koleżanki mówią, że by do mnie pasował. Ja tam nie wiem. Ja jestem szatynką (prawie blondynką, ale prawie), on brunetem, ja mam błękitne oczy,a on piwne, ja jestem średnio wysoka, a on wysoki. Jednym słowem nie pasujemy do siebie, ale on też chodzi do naszej szkoły tańca. Caroline i Luiz o tym nie wiedzą, bo by chciały nas ze swatać. A to się zawsze źle kończy dla mnie i dla tego chłopaka. Ok no może trochę mi się podoba,a koleś, który miał grać Romeo skręcił kostkę (w tej karierze często to się zdarza), a zastąpi go właśnie Joshua. Hmmm... to pewnie wyda wam się trochę dziwne, ale ja staram się odczytać znaki. Kiedyś podobał mi się mój były partner tanecznym, Hugo. Ale nie daliśmy sobie szansy i przeminęło, a poza tym skręcił kostkę. Ok ogólnie znaki, które odczytuję moją dużo wspólnego z moją przeszłością, przyszłością i teraźniejszością.

Moi rodzice prowadzą razem jakąś wielką korporację, ale co oni mnie obchodzą. Płacą na szkołę i szkołę tańca, to średnio obchodzi mnie ich życie.

Dobra trochę się zdołowałam teraz. Mamy zaraz wieczorną próbę, a do szkoły pani Laury idę z pół godziny, bo muszę wyjść z budynku (który nie jest taki mały o miejsce gdzie śpimy jest daleko od głównej bramy) i dojść do szkoły tańca.

Jutro wam wszystko opiszę jak tam próba z nim i czy jest tak dobrym tancerzem jak pani Laura mówiła. A poza tym,  czy nic mi się nie stanie przy podnoszeniach.

OK, pa!